ارتباط کیفیت زندگی با خودکارآمدی عمومی و حمایت اجتماعی درک شده در افراد با سندروم کرونری حاد

خلاصه هدف. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط حمایت اجتماعی درک شده و خودکارآمدی عمومی با کیفیت زندگی در افراد با سندروم کرونری حاد بستری در بخش های سی­سی­یو بیمارستان­های آموزشی شهر کرمان انجام شد. زمینه. کیفیت زندگی به عنوان یکی از شاخص­های مهم سلامت محسوب می­شود که تحت تاثیر متغیرهای متعددی است. روش کار. پژوهش حاضر از نوع توصیفی همبستگی است که در آن، 150 فرد مبتلا به سندروم کرونری حاد، بستری در بخش­های های سی­سی­یو بیمارستان­های آموزشی شهر کرمان با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه­های حمایت اجتماعی درک شده، کیفیت زندگی و خودکارآمدی عمومی استفاده گردید. برای تحلیل داده­ها از آزمون­های کای­دو، تی، آنالیز واریانس یک­طرفه و همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS نسخه 18 استفاده شد. یافته ها. میانگین سن افراد مورد مطالعه، 74/56 سال با انحراف معیار 63/11 بود. همچنین، میانگین نمره کیفیت زندگی، 82/84 با انحراف معیار 32/12؛ میانگین نمره خودکارآمدی، 19/27 با انحراف معیار 89/6؛ و میانگین نمره حمایت اجتماعی، 63/ 58 انحراف معیار 1/13 بود. خودکارآمدی عمومی و حمایت اجتماعی درک شده با ابعاد کیفیت زندگی دارای ارتباط معنی­دار آماری بود، به طوری که با افزایش میزان خودکارآمدی عمومی و حمایت اجتماعی درک شده، میانگین نمره ابعاد کیفیت زندگی افزایش پیدا می کرد. نتیجه گیری. خودکارآمدی عمومی و حمایت اجتماعی درک شده تاثیر قابل توجهی در افزایش کیفیت زندگی افراد مبتلا به سندروم کرونری حاد دارند. از این رو، توصیه می شود در روند درمان و مراقبت این بیماران مفاهیم مذکور نیز مورد توجه قرار گیرد.